Arcadio en andere oude mannetjes….

Het is een typisch fenomeen die je veel in Italië ziet: oude mannetjes die verzamelen op een bankje op een plein om iedereen gade te slaan. Je ziet ze soms ook aan een bar waar ze bijna alle plaatsen op het terras innemen, zonder dat ze iets verbruiken.

Moglie e buoi dei paesi tuoi…
Tijdens mijn vele reizen in Italië heb ik intussen al een hele collectie foto’ s van hen. Ik vind het steeds fascinerend om te weten wat ze daar samen doen, en waar hun vrouwen zijn. In Castelbuono (Sicilië) zijn er tal van circolo’ s op het marktplein, dit zijn een soort verenigingen waar enkel mannen toe behoren. Zo is er een circolo van de carabinieri, van de musica, van Pio X… De heren zitten er stil voor zich uit te kijken, maar herleven als ze met je kunnen praten. Op de vraag waar hun vrouwen waren, klonk het bijna eenstemmig dat hun vrouw eten moest maken en het huishouden doen. Eén ervan vroeg vanwaar ik vandaan kwam. Hij had vroeger nog een Belgische gekend, het was een mooi meisje. Waarom hij er dan niet mee getrouwd was? Zijn antwoord was: moglie e buoi dei paesi tuoi, wat vrij vertaald betekent dat je best je partner uit je eigen gemeente kiest (letterlijk: ‘echtgenote en runderen, uit je eigen gemeente’)

Arcadio
Mijn grote ‘liefde’ is echter Arcadio uit ons dorpje Castel Cellesi. Arcadio was de eerste inwoner in het dorp die we leerden kennen. Iedere keer passeerde hij met een vuile en versleten oranje Fiat Panda voorbij ons huis. Arcadio zag er even vuil uit als het interieur van zijn auto. Ik heb hem één keer mooi uitgedost gezien, toen er een trouwfeest was van iemand van zijn familie. Dan had hij een kostuum aan, waarschijnlijk zijn pak waarin hij vroeger getrouwd was, en die intussen veel te groot voor hem geworden was.
Telkens stopte hij om een praatje te maken, om te zeggen dat hij blij was dat we terug waren of om ons een goede Pasen te wensen (tot zelfs soms nog een maand na Pasen). Hij bracht ons ook verse vijgen of tomaten uit zijn tuin. Arcadio heeft zijn hele leven hard gewerkt, hij had een eigen bouwonderneming. Hij heeft ook het huis van zijn zoon eigenhandig gebouwd en daar is hij heel fier op. Zijn zoon heeft nu zijn activiteit verder gezet.
Plots zagen we Arcadio niet meer. Hij was gevallen en mocht niet meer met zijn auto rijden. Sinds enkele jaren zat hij overdag voor zijn huisje met een vuil petje op een plastieken stoel. Hij kon amper nog 25m stappen naar zijn konijnen en kippen. Ik stopte soms als ik passeerde en dan werd hij heel emotioneel. Ik kon bijna niet meer verstaan wat hij allemaal zei, maar hij was altijd blij als hij me zag en ik kreeg altijd 4 natte zoenen (2 als ik toekwam en 2 als ik vertrok).
Sinds verleden jaar komt Arcadio niet meer buiten, hij was gekluisterd aan zijn bed en Marcella hielp hem. Ik zag hem niet meer.
Pas verleden week vernam ik dat Arcadio overleden is. We zullen je missen, Arcadio!

 

Extra foto's

Plaats een reactie