In de bossen van Bomarzo is een verbogen juweeltje dat je moeilijk op je eentje kan vinden: de piramide. Wij deden de tocht onder de deskundige leiding van Salvatore, een locale gids die zelfs persoonlijk de wegen ernaar toe onderhoudt.
Salvatore kent de site op zijn duimpje. Toen hij klein was hoorde hij er al verhalen over vertellen door zijn vader en grootvader. Hij raakte er door gefascineerd en is op zoek gegaan naar de piramide. De piramide was echter begroeid en zat onder de bladeren. Salvatore vond de trappen en heeft de piramide gedurende 6 maanden opgekuist. Dankzij hem is de piramide in 2001 onder de aandacht gekomen van het publiek en van archeologen. Toch is de piramide niet echt gekend. We vroegen reeds enkele jaren geleden aan mensen uit de omgeving naar de piramide, maar niemand had er ooit van gehoord. Misschien maar best ook.
In de omgeving van de watertoren start de tocht. Er zijn totaal geen wegaanduidingen, maar plots zie je een gedenksteen van een paard die er begraven ligt. Dit paard kwam enkele jaren geleden om in de jaarlijkse paardenkoers van Bomarzo op 24 april. Als je aan deze gedenksteen het bos ingaat, passeer je langs steile rotswanden. Hier lag oorspronkelijk een groeve, die reeds in de tijd van de Romeinen de stenen leverde voor de bouw van vele monumenten in Rome (o.a. het colosseum). Deze stenen werden via de Tevere naar Rome vervoerd. Aan de verschillende lagen die ontgonnen zijn vertelt Salvatore ons wat Etruskisch/Romeins en middeleeuws is. In de bovenste steenlagen zijn groeven te zien van de assen van de karren in de tijd van de Romeinen. Een inscriptie bovenaan verborgen toont aan dat deze groeve toebehoorde aan twee broers.
Na een verdere lichte afdaling in het bos verschijnt plots een kolossale bewerkte rots: de piramide van Bomarzo! Deze piramide is een vreemd fenomeen en zou zo in Mexico kunnen staan. De betekenis ervan is niet heel duidelijk, maar het is zeker dat deze steen een altaar of offeraltaar is. De trappen zijn origineel, en de afwerking aan de zijkanten van de trappen is duidelijk van recentere datum. Er zijn ook veel heilige tekens op te bespeuren, o.a. kruisen. De positie van de piramide was ideaal, er werd rekening gehouden met de windrichting. De richting naar het noorden en oosten was ideaal op dieren te slachten en om het vlees te bewaren.
Teruggekomen uit het bos, staat een wegwijzer naar Santa Cecilia. Onderweg zien we sarcofagen en grote bekkens die in de rotsen uitgehouwen zijn en in elkaar overvloeien. Deze dienden voor de wijnproductie. Tenslotte komen we aan de resten van de begraafplaats Santa Cecilia, een vroeg-christelijke begraafplaats uit de 6de eeuw na Christus. De apsis van de vroegere kerk is nog duidelijk zichtbaar en er zijn sarcofagen, die steeds gericht zijn naar het oosten, waar de zon opkomt.
In de omgeving van de piramide en van het kerkhof zijn talrijke openingen in de rotswanden te zien, die dienst deden als woning voor kluizenaars.
Wie deze interessante rondleiding wenst mee te maken, kan contact opnemen met www.huisitalie.com.
