Buiten het centrum van het pittoreske Bomarzo ligt een tuinencomplex, ook wel de tuinen van Bomarzo of Sacro Bosco (heilig bos) genoemd. De tuinen zijn aangelegd in maniëristische stijl (laat renaissance) en staat vol met groteske en excentrieke beelden met o.a. een olifant, schildpad, reus, beren, beeld met 3 hoofden, sfinxen, sirene, Hercules, Neptunus, en tal van monsters en mythologische figuren.
De tuin werd in 1547 ontwerpen door Pirro Ligorri (die na de dood van Michelangelo de Sint Pietersbasiliek in Rome overnam) en Vignola. Pier Francesco Orsini was de opdrachtgever en hij droeg de tuin op aan zijn overleden vrouw Giulia Farnese met wie hij in 1544 getrouwd was.
De beelden zijn gemaakt van vulkanisch gesteente. Sommige zijn aangetast door de tijd. Hieronder enkele foto’s:
Het meest gefotografeerde beeld van het park is echter de ‘Orco’, een monster met een grote gapende mond. Soms zijn er wachtrijen om er een foto te kunnen nemen.
‘La Casa pendente’, een scheefstaand huis, is één van de bekendste attracties van het park. Het is moeilijk om erin overeind te blijven staan. Een vreemde ervaring!
Het tempeltje in het park, aan Giulia gewijd, diende waarschijnlijk als mausoleum. Na de dood van Orsini werd het park verlaten. Het werd pas in 1938 herontdekt toen Salvador Dali het park bezocht. De familie Bettini herstelde het park in 1954. Op het einde van het parcours is er een tempeltje met een gedenksteen van het koppel.
Het park inspireerde veel artiesten en schrijvers. Bij ons schreef Hella Haase in 1968 een boek over de tuinen van Bomarzo.
Het park wordt druk bezocht door toeristen van over heel de wereld. Het is een leuke uitstap, ook voor kinderen.
